از مزایای برشته کردن آجیل ها چه می دانید؟
برشته شدن یا رستینگ در صنعت بسته به دما و مدت زمان فرایند می تواند برخی از ارزش های غذایی غلات، حبوبات، دانه ها و مغزهای اجیلی را تحت تاثیر قرار دهد اما معمولاً این تغییرات به طور کامل خواص آنها را از بین نمی برد و حتی برشته کردن بر برخی از خواص این نوع آجیل ها می افزاید و از ترکیبات ضد تغذیه ای آنها می کاهد.
ترکیبات آجیل برای سلامت متنوع بوده و شامل انواعی از مغزها، سویای آجیلی، تخمه کدو، کنجد، کتان، شاهدانه، گندم، جو، ذرت و کینوای برشته شده است. هر کدام از این ترکیبات دارای خواص منحصر به فردی هستند و طعم بی نظیری دارند و با تأمین پروتئین گیاهی و ویتامین ها به تقویت بدن و عملکرد اندام ها کمک چشمگیری می کنند.
افزایش طعم با برشته کردن آجیل
فرایند برشته شدن می تواند طعم غلات، حبوبات، مغزهای اجیلی و… را بهبود بخشد و آنها را به تنقلات خوشمزه و مغذی تبدیل کند که به راحتی در رژیم غذایی روزانه جای می گیرند. نکته مهم این است که برشته کردن در دماهای بالا و برای مدت طولانی ممکن است موجب کاهش برخی از مواد مغذی شود.
بنابراین بهتر است که از روش های کنترل شده با دمای ملایم و زمان کوتاه تر استفاده شود تا تعادل بین طعم و ارزش غذایی حفظ شود. همچنین باید حواسمان به میزان بالای نمک این نوع محصولات و آجیل ها باشد. چرا که سبب افزایش دریافت ماده موثره نمک یا همان سدیم در بدن ما می شوند.
نقاط ضعف و قوت برشته کردن آجیل ها
ویتامین هایی مانند ویتامین سی و برخی از ویتامین های گروه بی که نسبت به حرارت حساس هستند، ممکن است در فرایند برشته شدن کاهش پیدا کنند. به طور معمول این ویتامین ها در غلات و حبوبات به طور معمول در مقادیر پایین یافت می شوند. اما مواد مغذی مانند پروتئین و فیبر، معمولاً در طول برشته شدن حفظ می شوند و همچنان خواص اصلی خود را دارند.
پروتئین و فیبر به تنظیم سطح قند خون، حفظ سلامت گوارش و ایجاد احساس سیری کمک می کند. در برخی موارد برشته شدن می تواند قابلیت هضم برخی غلات و حبوبات را بهبود بخشد و آنها را برای بدن قابل استفاده تر کند. نشاسته ها را به شکل قابل هضم تری تبدیل می‌کند و باعث بهبود طعم و قابلیت هضم می شود.
برخی از ترکیبات ضد تغذیه ای که می تواند سبب بروز یکسری علائم گوارشی و آزار دهنده در بدن شود مانند اسید فیتیک که مانع جذب برخی مواد معدنی مانند آهن، روی و کلسیم در بدن می شوند در طول برشته شدن کاهش پیدا می کند. در واقع گرما می تواند ساختار فیتات ها را تغییر داده و قابلیت اتصال آنها را به مواد معدنی کاهش دهد.
