این یک هرم مخفی شده در دل آمازون است!
داستان قله ای تنها، مقدس و ناشناخته در مرز پرو و برزیل، روایت های متعددی دارد؛ عده ای آن را قله ای مقدس می دانند و برخی دیگر معتقدند که سازه ای باستانی است. این احتمال می رود که مربوط به یک تمدن گمشده در دل آمازون باشد.
“سررو ال کُنو” (Cerro El Cono) تپه‌ای منزوی و هرمی شکل در جنگل های بارانی آمازون در کشور پرو است که منشأ آن همچنان در هاله ای از ابهام باقی مانده و البته برای مردم بومی منطقه، اهمیت معنوی بالایی دارد.
این ساختار طبیعی که حدود ۴۰۰ متر ارتفاع دارد، به شکلی تند و تیز و ناگهانی از چشم انداز نسبتاً هموار جنگلی در شرق پرو سر بر آورده و در روزهای صاف و آفتابی، حتی از فاصلهٔ ۴۰۰ کیلومتری در رشته کوه های آند در سمت غرب نیز قابل مشاهده است.
این پدیده طبیعی که نام آن به معنای “تپه مخروطی” است، در منطقه ای کوهستانی به نام “سیرا دل دیویسور” در مرز بین دو کشور پرو و برزیل واقع شده و در اغلب تصاویر منتشر شده از این تپه خاص و متفاوت، کوه های اطراف در پس زمینه دیده می شوند، اما ساختار مخروطی شکل سررو ال کُنو آن از دیگر قله ها جدا افتاده و به دلیل فرم غیر معمول و هرمی اش، از دیگر بخش های رشته کوه متمایز است.
آتش فشان خاموش یا سازند سنگی
منشأ این قله عجیب، به خاطر موقعیت بسیار دور افتاده اش، همچنان ناشناخته باقی مانده است؛ برخی منابع احتمال داده اند که این ساختار ممکن است یک آتش فشان خاموش باشد و در نظریه های دیگر، آن را صرفاً یک سازند سنگی غیر عادی می دانند.
اما باورهای موجود درباره ال کُنو در نگاه مردم بومی منطقه متفاوت است. طبق گزارش روزنامه “لا رپوبلیکا” ی پرو، سررو ال کُنو، برای قبایل و گروه های محلی، یک موجود معنوی به شمار می رود؛ برخی از آن ها این قله را به عنوان یک “آپو” (Apu) (موجودی مقدس یا ایزد کوهی که در فرهنگ های اسطوره ای پرو، بولیوی و اکوادور از دل زمین بر می خیزد تا از مردم ساکن پیرامونش محافظت کند و راهنمایشان باشد)، محترم می شمارند.
اما نظریه چهارم که هیچ مدرک و شواهد علمی برای آن وجود ندارد مدعی است که این قله در حقیقت بر بقایای یک هرم ساخته شده به دست قبایل باستانی بومی بنا شده است؛ نظریه ای که در روزنامه لا رپوبلیکا مطرح شده است.
قله سررو ال کُنو در نزدیکی رود اوکایالی که یکی از شاخه های اصلی رود آمازون است قرار دارد. جنگل های اطراف این منطقه، یکی از نقاط داغ تنوع زیستی در جهان به شمار می روند و زیستگاه گونه های در معرض خطر انقراضی مثل آرمادیلوی غول پیکر (Priodontes maximus)، جگوار (Panthera onca) و انواع میمون هاست. خود این قله هم پوشیده از جنگل است و بخشی از منطقه ای وسیع را تشکیل می دهد که از دهه ۱۹۹۰ میلادی به عنوان اولویت حفاظت تنوع زیستی معرفی شده است.
با افزایش نگرانی ها درباره تخریب این اکوسیستم به دلیل ساخت و سازهای زیربنایی، قطع غیر قانونی درختان و استخراج طلا ، در سال ۲۰۱۵ میلادی پارک ملی “سیرا دل دیویسور” به منظور محافظت بیشتر از محیط زیست این منطقه تأسیس شد.
با این حال، بررسی های اخیر حکایت از آن دارد که حتی این اقدام حفاظتی نیز نتوانسته تهدیدهای مربوط به جنگل زدایی غیر قانونی و شکار غیر مجاز حیات وحش را به طور کامل برطرف کند و از این حیث همچنان دغدغه های زیادی وجود دارد. این پارک وسعتی معادل ۱.۵ برابر پارک ملی یلو استون آمریکا دارد، اما همچنان با چالش‌های جدی زیست محیطی مواجه است.
خبر آنلاین
